PESCAR E NADA MÁIS
Ola, o meu nome é Daniel. Eu teño
15 anos. O meu hobby máis grande é a pesca. Deberiades probalo.
Ben, vou comezar a contar unha
historia.
Estiven con algúns señores no
peirao de Marín.
Díxenlles que os mariñeiros
desaparecidos vivían na illa de Tambo. Pero non me creron.
Ao día seguinte, cunhas poucas
horas de luz, fun á casa e collín as chaves da planeadora, sen que se
enteirasen.
Fun correndo para poder sacala e
que ninghén me mirase.
É unha planeadora de 6,20 cun
motor de 60 cabalos e vinrrude dous tempos. Parece pouco pero chega aos 37 nós.
Como ía sempre pescar cos meus
pais e irmáns sabía onde estaban todas as pedras e os obxectos do fondo.
Meu pai traballa no mar , cóntame
todo, onde está o polbo, a robaliza, a cabala ,etc...
A min o que máis me gusta é
pescar a robaliza, é moi divertida, se caes nelas colles a varrer, o malo é que
as rapalas e vinilos son moi caros. Volvendo ao que estabamos.
Estaba a piques de saír xa do
porto e entrou a zodiac da garda civil.Eu moderei a velocidade. _Tiven sorte,
tiñan a orde de volver para terra por un temporal, o que me estrañaba era que
non me dixeran nada.
Á fin conseguín saír do porto, o
mar empeoraba cada vez máis, aínda por riba había vento que facía o mar máis
violento.
Xa entendo porque din que o mar é
perigoso. Eu non penso nin en broma dar volta, xa cheguei moi lonxe para
renderme.
O barco movíase de lado a lado,
eu seguía pensando que non podía renderme, era a miña oportunidade. Volvín a moderar para que o barco non estivese a dar tantos golpes.
De repente escoito unha bucina
coma dun mercante. Miro para estribor e
ao lonxe vexo un enorme barco estropeado e vello, tiña os ventanucos rotos.
Parecía o barco de Piratas do Caribe pero máis novo, como a Perla Negra.
Eu tirei para diante calcando
cada vez máis a panca da velocidade. Volvín mirar para atrás pero xa non
estaba… Definitivamente era un barco pantasma.
De súpeto soltei o volante por un
golpe de mar eee, plof! caín ao mar. Menos mal que levaba o home á auga e
parouse o motor, senón marchaba o barco sen min.
Nadei ata collelo, por pouco
afogo. Case non tiña forzas nin de subirme ao barco. Intenteino por estribor,
babor, proa e finalmente, popa.
Son parvo!, sabía de sobra que
popa era máis baixiño para poder subir!
Nada máis subir fun para proa e
collín o neopreno que sempre gardabamos alí para mergullar. Ao poñelo puxen
rumbo outra vez, xa estaba cerca, o mar xa non era tan forte xa que na illa de
Tambo facía abrigo. Dinlle a fondo, quería chegar xa. Ao ver o faro fun para
unha especie de praia que se formaba na baixamar. Collín o rizón nada máis
chegar tireino e deixei bastante cabo para que agarrase máis ao fondo. Fíxenlle
un chicote e listo.
Empecei a notar como se algo
estivese a rascar o barco por debaixo. Había unha lenda das moreas, que cando
era lúa chea podían chegar a fundir os barcos… Fun correndo a proa e collín o
fusil de mergullar, tireime sen medo. Efectivamente era unha delas! Apunteille e disparei na
cabeza da morea esa. Carallo como fuxiu! jajaja!
Xa estaba! Fun para terra e xa na
beira agocheime baixo unhas rochas… Había alguén a coller ameixas. Con moito
coidado fun por uns arbustos e cría que non me vira.
Fun correndo para o medio da illa
e escoitei un ruído como se algo estivese detrás miña. Eu sabía que antigamente
na illa os militares criaban os porcos. Sería un deles? Por desgraza, non.
Alguén ou algo agarroume. Estaba frío, mollado e tiña como algas pegadas no
corpo e eu caghado de medo, díxenlle: “ves mariscar ou que? Estás un pouco
mollado!”
O ser ou persoa púxome un saco na
cabeza e deume un golpe. Eu desmaieime e cando espertei estaba no medio da
praia grande ao lado da antiga ponte en ruinas que cando subía a marea cubríaa
enteira. Non me deu tempo nin sequera a levantarme e apareceume unha meiga.
Todos os mitos son de verdade ou que?
Berrou,eu non a entendín moi ben,
creo que dixo un nome porque veu a criatura que me agarrara, agora xa sei
quen….
NOOOOOOON! Grite.
Miña nai espertoume. Eu, chorando, díxenlle que quería que todo iso fose
verdade, non pode ser, o único que era
verdade era o de pescar eeee NADA
MÁIS!…….
ALFREDO FUENTES, 3º ESO
Ningún comentario:
Publicar un comentario