3º PREMIO NARRACIÓN CURTA

O SEGREDO DE MRS. LOCK

IRENE SALOMÓN le  o seu conto na entrega dos premios.

O SEGREDO DE MRS.LOCK

Contareivos unha historia, sobre unha nena chamada Daiana.

Ela residía nun orfanato dende que tiña 4 anos, xa que os seus pais morreran nun accidente de coche. Ela odiaba vivir alí, era un lugar moi sinistro, ademais non tiña amigos. Só un pequeno osiño de peluche ao que consideraba o seu mellor amigo. Tampouco tiña familia, ou iso era o que lle dicían as persoas que traballan no orfanato. Un día, no décimo cumpleanos da nena, presentouse no orfanato unha muller que dicía ser a tía de Daiana. A señora chamábase Mrs.Lock. A muller era bastante alta e bastante delgada. Quería levar á súa sobriña con ela. Cando Daiana se enterou púxose moi contenta e foi correndo a facer as maletas, aunque tiña poucas cousas. O osiño de peluche e uns cantos vestidos bastante vellos. Cando acabou de preparalo todo foi correndo á porta de entrada do edificio, onde estaba Mrs.Lock esperándoa nun coche. A muller colleu as cousas de Daiana e cargounas  no maleteiro. Cando chegaron á casa a nena sorprendeuse, era moi grande, vella e tiña un xardín enorme.

-Esta é a túa nova casa-Dixo Mrs.Lock

Daiana asentiu coa cabeza, colleu as súas cousas do maleteiro e entraron na casa.

A entrada era enorme. Estaba moi decorada pero o que mais chamou a atención da nena foi un baúl que tiña un símbolo debuxado na parte de arriba.

-Nunca abras ese baúl- dixo enseguida Mrs.Lock ao ver que a nena non lle quitaba o ollo de encima.

-Dacordo-contestou a nena agachando a cabeza.

-Sube ao piso de arriba, nel está o teu carto.

Daiana subiu ao piso de arriba, por unhas escaleiras que non paraban de cruxir cando as pisaba. O seu cuarto era bastante pequeno. Tiña una cama pegada á parede e un armario apoleirado. Deixou o equipaxe no chan e tumbouse na cama.

A súa tía entrou nese momento e díxolle que gardara todo, xa que tiña que  axudala a facer unha cousa no piso de abaixo. É así o fixo a nena. Cando baixou Mrs. Lock estaba co seu gato, chamado Whiskers. O animal era completamente negro e tiña un ollo verde e un azul.

-Teño que pedirche un favor-dixo a muller mirando fixamente á súa sobriña-necesito que limpes a casa por mí. Teño que ir á cidade a resolver uns asuntos e non poderei facelo.

-Eu encárgome

-Vale, eu estarei de volta pola noite. Tes todo o que necesitas para limpar no armario da cociña. Ata logo.

-Ata logo.

Daiana foi á a cociña e colleu varias cousas, entre elas un caldeiro que foi encher ao pozo do xardín. Empezou a limpar a entrada. E volveu a fixarse no baúl, pero recordou o que lle dixera á súa tía así que ignorouno e foi limpar o salón. Había un moble cheo de fotos. Nunha foto aparecía unha parella cunha nena en brazos. Eran ela e os seus pais. Botábaos moito de menos. Continuou limpando o salón, pasaron uns minutos e non puido evitar volver á entrada a ver o baúl. Tiña demasiada curiosidade. Colocou a man na tapa do baúl disposta a abrilo. Nese momento Mrs.Lock abriu a porta. Daiana non se dera conta de que xa era de noite. A muller enfadouse moito e castigou á nena. Esa noite ela non podía durmir. Tiña moita curiosidade. Quería descubrir o que había no baúl.

Ao día seguinte cando Daiana baixou entrada o baúl non estaba.

-Metín o baúl no soto, solo eu teño a chave así que olvídate do baúl- dixo poñendo a chave no seu peto-hoxe tamén teño que ir á cidade, non fai falta que limpes. Volverei nunhas horas.

Daiana asentiu e subiu ao seu cuarto. Cando escoitou a porta pecharse baixou correndo e intentou abrir á porta pero non o logrou. Buscou por toda a casa algo para forzar a cerradura, pero non atopou nada. Saíu ao xardín e atopou unha ramiña que podía servirlle. Foi á porta e a logrou abrir. Estaba moi escuro, e o interruptor estaba abaixo así que tivo que baixar con coidado. Encendeu a luz e alí estaba o baúl, no fondo do soto. No interior do baúl non había máis que un vello caderno cunha data escrita na portada “1920”. A nena, confusa, abriu o libro. Nel había un montón de datas con nomes escritos ao seu lado. Chegou a unha páxina, case ao final do caderno, na que estaban escritos os nomes dos seus pais, xunto coa data da súa morte. Pechou o libro e volveu a ver a data da portada. Alguén escribira esa data moito antes de que tiveran o accidente.  Nese intre entrou a tía da nena no soto. Volvera da cidade. Viu que Daiana había aberto o baúl. Agachou a cabeza e cerrou as mans. Estaba furiosa.

-Vexo que descubriches o meu segredo...-dixo sen deixar de mirar ao chan- eu matei a todas as persoas que están escritas no caderno, incluídos os teus pais.

Daiana retrocedeu, tiña medo.

-Sintoo non podo deixar que saibas esto...

A muller abalanzouse sobre a nena e, desde aquel día o corpo de Daiana está enterrado no xardín da casa.

IRENE SALOMÓN 1ºC